People in the Summer, Walker Evans, 1930
Σαν έρθει το καλοκαίρι μου
δε θα χρειάζεται καλοκαίρι να ναι.
Και με τα χιόνια τα πυκνόστρωτα,
και με τα κρύα τα βαριά,
αυτά που θωρείς αναπόφευκτο φόντο υπερσιβηρικού ταξιδιού,
το καλοκαίρι μου θα ρθει.
Και θα ναι γλυκύ.
Ως ροδόχρυσες ακτίδες
συνειρμικές των στάχινων μαλλιών
της σερβιτόρας του μπιτς μπαρ
που γυρνοβολά καΐπιρόσκα φράουλα
μέρα μεσημέρι.
Και ζωντανό.
Σα νεογέννητο που σπαρταρά στριγγλιάζοντας στο νέο κόσμο ερχόμενο.
Καμμία εποχή
κοινώς οριζόμενη ως εποχή του χρόνου
δε θ’ αφήσω να ορίσει την εποχή μου.
Εξωτερικοί προϊδεασμοί δε μου χρειάζονται.
Μόνο τα μέσα μου να μιλούν και να μαεστράρουν.
Έτσι,
απροκάλυπτα.
πλυντρίδα 